Çıkmaz sokağın başında, karanlık bir gecede nasıl hissederdiniz? Karanlık mı ağır basardı yoksa sokağın çıkmaz olması mı? Cevap ne bilmiyorum. Cevabı bilmiyorum fakat umutsuz hissederdiniz değil mi? Sanki güneş doğmayacak, başka yollar çıkmayacakmış gibi... Sanırım bir de yalnız hissederdiniz. Fakat biliyor musunuz, tam bu anlarda insanlar kendi devrimlerini yapabilirler. Tam bu anda alacağınız bir karar hayatınızın yönünü değiştirebilir. Çünkü insan kaybetmeye en yakın olduğu umutsuzluk ve yalnızlık arasındaki o köprüde ya yakar gemilerini ya da yıkar köprülerini. İşte burada başlar insanın devrimi.
"Herkesin kendi düşler ülkesindedir, devrimi." Fakat düşler ülkesi diye bir şey yoktur bu sadece bir kaçış, bir sığınaktır. Zihninin bataklığından kurtulup köprüleri yakıp yeni köprüler kurarak hayatına devam edebilme cesaretini gösteren, kendi devrimini yapan insan başta kaybetmiş, zarar görmüş, hüzne kapılmış gözükse bile tekrar ayağa kalkma cesaretini gösterdiği için kendi nirvanasına çıkacaktır. Önemli olan umutsuzluğa, yalnızlığa kapılıp kendimizi kaybetmememizdir. "İçindeki seni bulamayan sana dargın olmayı bırak ve önce kendini tanıyarak devrimini yap." Zaman yardımcı olacaktır.
"Kendine yol göster böylece gecenin vahşetinden kurtulup özgürce bir çiçek gibi açabilirsin."
Not: Tırnak içindeki cümleler BAP adlı grubun şarkılarından alıntıdır.
Okurken dinlemenizi tavsiye ederim... NF ft. Fleurie - Mansion
