Ay Yüzlü Kız Ayla

Sizleri bilmiyorum ama çokça beklediğim o film sonunda vizyonda. AYLA, gerçek bir hikâyenin ekranlara yansımış hali. Tabii birçok işi gerçek hikâyeyi de bilmiyordur bu film sayesinde keşfedecektir. O kadar çok bekledim ki hemen gidip izledim. İzlemeden önce yorumlara falan da baktım tabii, ağladığını söyleyenlerden, beğenmediğini söyleyene kadar...

Öncelikle değinmek istediğim şey, bu dizide bahsedilen konulardan biri de 1950lerde meydana gelen Kore Savaşı. Bizim filmlerimizde genelde hep savaşlar işlenir. Kanlı sahneler, patlayan silahlar, bombalar. Aslında sadece bizde değil dünyada da bu böyledir. Fakat bu filmin ayırıcı özelliklerinden biri de savaşın arka planındaki hayatlar. Savaş, sadece oradaki siyaset ya da askerlerden ibaret değil ki. Savaş demek anneler, babalar, kardeşler, bekleyen sevgililer, en çok da çocuklarla ilgilidir. Savaşlar olur, ölümler savaşın acı yönüdür. Fakat o ölümleri taşımak zorunda kalanlar, savaştan geriye kalan yıkımla beraber hayatlarını devam ettirmek zorunda. Bu yüzden bu filmi izleyin. Ayla sadece bir kızın değil bir babanın da hikâyesi... 

Beklediğime değdi değmesine ama bir şeyler pek içime sinmedi. Bir şeylerin tadı damağımda kaldı izlerken. Türk askerinin merhametini ve sahiplenişini güzel aktarmışlar. Savaşın sıcak elleri yoktur belki lakin insanların elleri sıcaktır. Elinizi neye nasıl uzattığınızla ilgilidir hayat. Bu çerçeveden izleyince güzel bir tat bırakıyor film. 

Ali karakterini çok çok sevdim, dilini değil ama neşeli oluşunu sevdim. Süleyman karıncaları beslerken bana da bir şeyler öğretti. İki kadın arasındaki farkı da gözlerimizle gördük. Biri sevdiğine beni ona tercih ettin derken, diğeri gel beraber bulalım diyor. Meselelere nasıl yaklaştığımız ile ilgili her şey. Bu yüzden izleyin, izlettirin...

Ellerinizin sıcaklığının insanların kalplerine dokunduğu zamanlara doğru...

Unutmadan Ayla OSCAR'a aday. Bundan dolayı da bolca destekleyin...