Bir İz Olacağım

Daha ilk basamak, birileri tuttu elimden önce dediler ki “Yürümeyi öğrenmen lazım.” Sonra birer birer çektiler ellerini, dımdızlak bıraktılar bir sokağın ortasında. Karşımda bir duvar ve ben yalnızım. Duvara bakıyorum, duvar bomboş. Sonra bir resim çiziyorum gözlerimle, güneş yükseliyor tepelere, çiçekler açıyor… Birden bir fırtına çıkıyor ve kararıyor tüm duvar. Çöküyorum dizlerimin üzerine yeniden ayağa kalkana kadar kara bulutlar duvarın üzerinde bir sis perdesi misali duruyor. Siliyorum tüm her şeyi, ırmaklar akıyor, ağaçlar meyve veriyor. Bir meyveye uzatıyorum elimi tam alacakken yok oluyor. Geriye dönmek istiyorum, koşar adımlarla çıktığım o merdivenin en başına, dönemiyorum.

Çıkmazdayım, yürüyorum ne yol bitiyor ne karanlık ne de güneş vazgeçiyor doğmaktan fakat ben her gün biraz daha eksiliyorum, biraz daha toprak oluyorum. Biliyorum gün gelecek çiçekler benim üzerimde açacak ya da bir ağacın dalında bir su birikintisi olacağım. Hayallerim havada asılı kalacak, yol bitmemiş, sesim duyulmamış, ben ise hiç var olmamışım gibi öylece karışacağım boşluğa… Ama biliyorum ben bir iz bırakacağım birilerinin avuçlarında, kalbinin en sol köşesinde değil belki fakat aklının bir parçasında biliyorum, birileri mutlaka hatırlayacak…

Aslında sevdiğin şeyi elde edemezsen, zaten sahip olduğun şeyleri sevmeyi öğrenirsin.
Dinlemeyi sevdiğim bir şarkı Sana Hayal Kurmayı Bıraktıran Şeyler

Not: Şarkıyı dinlemek istiyorsan yazının üzerine tık tık :D