2020 HAYALLERİMİ YAKTIM

2020 yılının ilk yazısı… Birkaç insan vardı yazdıklarımı okuyan hâlâ yazıklarımı okuyor musunuz? Cevabını bilmiyorum. Burası benim anı defterim, günlüğüm, hikâye kitabımın ilk sayfaları gibi… Özlediğim bir mekân…

Yeni yıl bizlere yeni umutlar getirir diyerek başlamak istiyorum. Geçen yılda biliyorum yaptığınız çoğu planı gerçekleştiremediniz. Bu yıl yeni planlar oluşturdunuz elbette umuyorum ki onları gerçekleştirdiğiniz bir yıl olur…

Bana gelecek olursa her geçen yıl biraz daha eksiliyorum… Biraz daha küçülüyorum… Yaşım büyüyor. Ben de planlarımı yapamıyorum hayat farklı yönlere çekiyor. Bir de büyük eksiklikler var. Sevgi gibi daha büyüğü saygı gibi…

Her gün dünyanın derdini sırtlanıyor her günün sonunda ölüme yatar gibi uykuya yatıyoruz… Kendi çapımızda büyük işler başarıyor büyük kayıplar veriyoruz ya da tam tersi hepsi küçük küçücük şeylere dönüşüyor.

İnsanların bakışları arasında yaşamak zordur. İnsanların bakışları arasında hayal kurmak da zor artık. Herkes yeni yıla yeni hayallerini kurarak girdi belki benim gibi hayallerini yıkarak başlayanlar da vardır. Sevgili okur biliyorum sen bensin ben de senim çünkü bizler küçük mutlulukların peşinde koşan insanlarız. Eğer bu yazıyı okuyorsan satırlar arasında sen de varsan sana bir şey söylemek istiyorum. Dünyadan adalet bekleme dünya asla adil olmayacak, bir şeylere inanıyor ya da hiçbir şeye inanmıyor olabilirsin ama hayal et, inan, pes etme, vazgeçme, mücadelen başarısızlıkla sonuçlansa bile yeniden dene… Bir gün gelecek ve o kısacık mutluluğu tadacaksın. Mutluluklar hep kısadır çünkü. Unutma “Henüz en iyisini yaşamadın.” o zamana kadar devam etmek zorundasın…

Sevgili okur sen bensen ve ben de sensem eğer bizsek devam etmek zorundayız. Diyeceksin ki hayallerimi yaktım, demiştin. Evet, yaktım çünkü onlar küçük hayallerdi gerçekleşmeyen küçük hayaller onlardan kurtulup daha büyük hayaller kurmak için onları yaktım…

Birilerinin bir şeyleri değiştirme vakti gelmedi mi sence?