Beni Affet

        Bir an gelir, dilin susar, kalbin düğümlenir, düşüncelerin yok olur... Bir an gelir her şey siyaha döner, dünya kararır, güneş ışığını kaybeder, gökyüzü gözyaşlarına bulanır...
        Bir an öyle bir an ki sadece yaşarsın, yazmak istersin daha çok susarsın, konuşmak istersin daha çok dinlersin,...Anlamını yitiriverir her şey...Sadece gözlerini kapayıp geçmesini beklersin, kalbin sızlar o kadar kolay değil der, o kadar kolay değil ben seni affetmedim... Şimdi kurtulamazsın, beni o kadar dışladın, o kadar öteledin ki "Ben affetmeden olmaz!" diye sızlar kalbin.
        Aklın çıkmazın uçurumunda, intiharın eşiğinde bir adım yalnızca bir adım. Yürürse düşecek ama izin vermez kalbin, kolay değil der acı çekmeden olmaz, üzülmeden olmaz, geçer sandın ama geçmeyecek. Kaçtığın kadar kovalanmadın henüz. Mantığının ağır geldiği terazi yordu artık bedenini, dinlemedin tüm haykırışlarımı, şimdi öyle kolayca kurtulamazsın.
         İçinde tarif edemediğin bu his, her zaman aklınla aldığın bu yolun seni tanımsızlığın içine sokmasından başka bir şey değil. Öğrenmen gereken zamanda kendini kulelerine kapattın ve tek yaptığın orada yalnızlığınla oturmak, onunla yemek, içmek, uyumak,  düşünmek oldu.
         Kalbine bir kere sormadın? Sen ne istersin, derdin ne? Olduğun yer rahat mı? Şimdi öyle kolay değil aklının intihar etmesi. Kelimelerin düğümlendi, çok derin derinlerinde bir yerlerde sustu tüm yalnızlığın, sen olduğundan çok daha farklı bir rüyanın içine daldın, kalbin tekledi ve artık uyandın...Öyle kolay değil ben seni affetmedim, ben seni affetmeyeceğim. Hiç beklemediğin o bir anda aklının seni yarı yolda bırakmış olması, kalbinin varlığının gün yüzüne çıkması ve güneşin ışığını terk etmesi hepsi bir paralelin içinde yalnızca sana çıkan o kapıda dimdik duruyor karşında...Şimdi sus, konuşma sadece dinle, dinle kalbin ne diyor?

Bu gece kalbimi avutmam lazım, bu gece her şeyi unutmam...(Cem Adrian)
Bazen şarkılar his olur kelime olur, öyle bir anda dökülüverirler satırlara...