Küçük Bir Düşünce

Günlerden bir gün yine otobüsteyim. Siz buna metro ve türevlerini ekleyebilirsiniz. Mesele aracın ne olduğu değil zaten. Otobüs genelde 80-90 kişiliktir. Ama 150-200 kişi biner. Alırlar siz havada gidersiniz ama onlar yolcularını alırlar. İki yönlü bakmak lazım o kişi otobüse binmek zorunda çünkü zaman nakittir. İşi gücü vardır. O adam da otobüse almak zorunda çünkü ona da öyle diyorlar emir eri ne yapsın... Neyse bindik üst üste gidiyoruz falan. Bir bakalım insanlara bu insanlar ne yapar, ne eder? Biri vardı kolu başta normaldi,benim de moralim bozuk dert olmayacak dertlerim var, sonra biraz bakınca kolunun plastik olduğunu fark ettim. Utandım başımı öne eğdim. Ayağımın dibinde kızıl saçlı bir çocuk. Nasıl bağırıyor nasıl cırlıyor... Hani sinir geliyor insana ama bir baktım ailesine bilmiyor insanlar ne desek bu çocuğa da sussa. Hani desen çocuk yine susmayacak çünkü alışmamış. O çocuğun gözünde dünya sadece o an istediği o şey, onu ona verdikleri an susuyor yoluna devam ediyor. Sağa çevirdim kafamı yabancı insanlar kendi dillerince muhabbet ediyor, adam kalkmış elin bilmem neresinden Türkiye'ye gelmiş ben Ankara'nın Keçiören otobüs hattında sürünüyorum 4 yıldır. Yani demek istediğim; neye, nereden ve nasıl baktığımız bunun sonucunda da nasıl gördüğümüz ile ilgili dünya. Sonra dedim kendi kendime amcaya göre ne küçük, çocuğa göre ne büyük dertlerin var! Bu da böyle bir mana...