YAĞMURLARIMIZ

Hoş geldin, gönlümün buram buram rahmet kokan serinliği. Hoş geldin, ruhumun camlarına taze taze vuran sessizliği. Hoş geldin, ömrümün sıcak sıcak tüten bereketi. Gözlerim semada kaldı, nerelerdeydin? Yoksa o hırçın bulutlar gelmeni istemedi mi? Sana âşıktılar da içlerinde mi tutmak istiyorlardı seni? Ama bilmiyorlardı, yağmurun hasretiydi toprak. Toprak da yağmuru bekliyordu, bereketlenip dalga dalga yaymak istiyordu sevincini. Toprağın beklediği gibi ben de seni bekliyordum, senin gelmeni istiyordum.

Bulutlar düştü ya ayrılığa, ben ve toprak kavuştuk rahmetinle sana. Saçlarıma düştün ağır ağır ve usul usul aktın toprağa. Bulutların hasreti, toprağın bereketi oldun sonra. Böyle başladı hikâyesi yağmurun. Biz de anlatmaya başladık kalemimizle, kalemimizin dili yetersiz kaldı yağmuru anlatmaya… Şimdi bakalım başka kalemlerden nasıl damlamış yağmur kâğıda.

Cahit Sıtkı " Yağmur Yağadursun" şiiriyle belki de " Yağmur mu yoksa gözyaşların mı yeryüzüne dökülen?" sorusunun cevabını anlatıyor bizlere:

…Dışarıda yağmur yağadursun,

Ve yağmur gibi sonsuz olan

Gözyaşların ve sayıklaman

Camlarda halka halka dursun…

Bir diğer şairimiz Necip Fazıl Kısakürek “Bu Yağmur” şiiriyle kendi dünyasındaki yağmurla bütünleşerek çıkıyor karşımıza.

…Bu yağmurlar, kanımı boğan bir iplik,

Tenimde acısız yatan bir bıçak.

Bu yağmur, yerde taş ve bende kemik,

Dayandıkça çisil çisil yağacak…

Attila İlhan ise yağmurdan duyduğu korkuyu “Yağmur Kaçağı” şiiriyle sunuyor bize.

Elimden tut yoksa düşeceğim,

Yoksa bir bir yıldızlar düşecek.

Eğer şairsem beni tanırsan

Yağmurdan korktuğumu bilirsen

Gözlerim aklına gelirse

Elimden tut yoksa düşeceğim

Yağmur beni götürecek yoksa beni…

“Sonsuz olan” yağmur şiirle biter mi? Şiir yağmuru anlatmaya yeter mi? Yetmez, yağmur şiirle de bitmez. Damlar her bir esere, şarkıya, türküye, maniye… Akar usul usul dolaşır satırlar arasında… Şarkıların diline nasıl değmiş yağmur?

Sevgili yerine koyan Şebnem Ferah’tan dinleyelim yağmuru:

Beni sevmezsen yağmurları sev,
Bulutlar ağlasın sen gül güneş doğsun yeniden.
Gidiyorum gözüm yaşlı,
Hatıran har yüreğime,
Sen sev yağmurları,
Yağmurlar yağsın üzerime. 

Emre Aydın için ise yağmur bir suçludur:

Birden giderler fark etmezsin
Kalbinde siren sesleri
Ağlarsın belli olmaz
Bu yağmurlar yüzünden 

Anadolu toprağına düşer de yağmur, Anadolu insanının diline düşmez mi? Türküler, türkülerimiz nakış nakış işlemişler mısralarına…

Bakalım Karadeniz türküsü nasıl anlatmış yağmuru:

Al şalum yeşil şalım da dünyayı dolaşalum
Sen yağmur ol ben bulut
Maçka'da buluşalum maçkada buluşalum

Karadeniz türküsü sevdayla özdeşleştirirken yağmuru Adıyaman yöresine ait “Yağmur Yağar Benim Garip Başıma” türküsü ölümle birlikte anmaktadır.

Yağmur yağar benim garip başıma
Göz koydular ekmeğime aşıma
Doyamadan dolu dolu yaşıma
Bir yalana gitti ömrüm ağlarım

Şarkılar, türkülere konu olur yağmur, peki manilerimiz? Bizim insanımızın içinden geçmişten süzülüp gelir kulağımıza bir yağmur damlasının sesi gibi.

Yağmur yağıyor yağmur,

Tülbendimin katına.

Çok üşüdüm sevdiğim,

Al ceketinin altına.

Geçmişten günümüze sızan yağmur Yunus Emre’nin eserlerine de çisil çisil yağmıştır.

Karlı dağların başında,

Salkım salkım olan bulut.

Saçın çözüp benim içün,

Yaşın yaşın ağlar mısın?

Ne güzel anlatmış şairlerimiz, sanatçılarımız, insanımız ne güzel dökmüşler satırlarına… Yağmur bazen bir şairin şiir yazmak için ilhamı olmuş, bazen de bir aşığa sevgilisini hatırlatan anı, bir insanın ağlayışını sakladığı sığınak, başka bir insanın mutluluğunu haykırarak söylemek istediği güzelliktir.

Renklerine bürünüyor yağmur, herkes için farklı bir anlam yüklüyor kendine ya da herkes farklı bir anlam buluyor yağmurda, o ise alıyordu bu anlamla şeklini düşüyordu toprağa. Kiminin siyahı kiminin mavisi oluyordu. Kimisi için aşktı, kimisi için çekilen hasret. Bizim gözümüzde ise yağmur toprağa aşık, bunun için bulutu kendine hasret bırakan, onu terk eden bazen bu yaptığına sinirlenip toprağı parçalarcasına düşen, bazen de usul usul ona kavuşmaya çalışan ve her zaman düştüğü yeri bereketlendiren, bulutun özlemi, toprağın aşkıydı.

Peki, sizin gözünüz de nedir yağmur?

Asiye Ulu /Rukiye Yeşiltepe